Meslek demek ne kadar doğru, tabi bu tartışılır ! burada çıkarsız tamamen içgüdüsel davranışlar mevcut. Biz en saf anlamıyla birde bu yönünü ekleyerek yeniden tanım kazandıralım, bu yazıda bu kavrama…
Önce can vermek…Onu 9 ay boyunca her türlü kötülüklerden hem maddi dahası manevi olarak korumak birincil görevdir tartışılmasız.Yemek ama onun için,onun küçücük oluşmak için çabalayan bedenine katkı sağlayabilmek. Öyle ki zaten,bu dönemde hamile bayanların yemek menüleri; bulundukları mevsimle genelde örtüşmüyor…
Sorulduğunda da ben değil bebeğimin canı istiyor diye esprili bir cevap! öyle ya da böyle o müthiş duygularla o minicik,savunmasız bebek, daha dünyaya geldiği ilk anda sanki dersin tüm yaşayacağı olumsuzluklara ön hazırlık yaparcasına ağlayarak gözlerini açıyor bu dünyaya,ama o da hissediyor annesini ve babasını onların sıcaklığını.Belki de sitem ediyor inceden ‘ rahatımı neden bozdunuz?’ diye.Olabılır mi?
Evet açtı gözlerini sonunda dünyaya yumurcak. Hakikaten yumurcak her tarafı yumuk yumuk ,kucağına almaya kıyamıyor insan o kadar masum o kadar savunmasız ki her an birşey olabileceği, incitme korkusu…İşte başlıyor maraton,bebeğimizin de seyrüsefası; ah her şey zamanında olması gereken anda güzel der ya büyüklerimiz aynen öyle…Büyük özveri gerektiren bir sanat tabiri yerindeyse.
Onun tüm ihtiyaçları,ilgisi,özeni…vs. Karnını doyurmak,altını temizlemek,banyosunu yapmak,hasta olduğunda doktora götürmek,herşeyden öte ona sevildiğini hissettirmek,onunla konuşmak,onu anladığını vurgulamak,başarısını her daim takdir etmek…Gelişimi süresince a dan z ye her şeyi ile eksiksiz ilgilenmek…Yaşı büyüdükçe bu listeye yenilerini eklemek..
hadi bakalım kolay gelsin…