Bireyler Hazırlıyoruz Hayata
Benim iki buçuk yaşlarında tatlı bir yeğenim var. Anneliğin, halalığın, ebeveynliğin hazzını, tadını aldığım her geçen gün O’nun bir şeyler öğrenmeleri ile, yarım yarım konuşmaları ile doldurduğum kocaman bir dünyam var. Bu dünyamda bazı sıkıntılı, bazı tatlı, bazı sorumluluk taşıyabilecek zamanlar da yaşanıyor tabi ki.
Yeğenimle bu hafta içinde, dolu dolu bir gün geçirdik. Uyuduk, uyandık, öpüştük, kızdık, sekiz saate neler sığdırdık. O’nun küçücük yüreğiyle. sonbaharın güzel güneşi altında d vitaminin tadını çıkardık. Küçük oyunlar oynadık. Parklarda yemeğimizi yedik, sallandık, kısacası O’nun adına çok eğlenceli ve güzel bir gün geçirdik. Akşam üstü anne ve babasını beklerken , tüm annelerin bildiği çocukların can sıkıntısını geçirmek adına biraz, alışveriş merkezine gittik. Tadında bir gün yaşamak içindi her şey. Her alış veriş merkezinde bulunan çocuklara ait küçük arabalar, atlar, trenler, müzikli aletlerin içinde hangisine jeton alalım diye düşünürken bizim küçük adamımız , başka bir çocuk arkadaşının jeton alınmış ve çalışmış oyun karesine girdi. Uzaktan seyre dalmaktan başka bir şey yapamayacağımı düşünüyordum. İki küçük çocuğun da oynayabileceği bir oyun alanıydı. İçimden ben de bir jeton alırım, o kız da bizimkinin oyun karesine girer diye düşünüyordum. Bu düşünceler ve oyun eylemi için geçen zamanda en fazla bir buçuk ,iki dakika arasında tutmuştur. Diğer kız çocuğunun babası benim yeğenimi itti ve azarladı. Öyle seyre daldım ve hiç bir şey yapamadım. Ufacık iki buçuk yaşında bir çocuğa nasıl böyle davranma eyleminde bulunur insan? Bu babalık mı? insanlık mı? Nasıl bir iletişimdir bu? Uyarmak mı gerekir, kavga mı etmek gerekir? Yeğenimi aldım ve başka bir oyuncağa ilgisini çekmek için çaba sarf ettim.
Ne yapmalı insan? Ben bu adamın insanlığından ve babalığından , örnek teşkil etmesinden, yetiştirilme tarzından her şeyinden şüphe duyuyorum ve kınıyorum. Ebeveyn olmak örnek olmaktır, ebeveyn olmak sabırlı olmaktır. Bazen her çocuğu anlamaktır. Çocuğun çocukça düşündüğünü bilmektir. İnsanlara saygılı davranmaktır. Hayata gülen gözler ile bakabilmektir. Çünkü bir birey hazırlıyoruz hayata. Hayata nasıl bakabileceğini, nasıl durabileceğini, zaman zaman hoşgörünün güzel başlangıçlar, dostluklar kurabileceğini, paylaşmayı , tadında hayatı yaşamayı bilen bireyler yetiştirmeliyiz.